mateczka

sł. i muz. Paweł Małolepszy

Upał okropny leje się z nieba.
W otwartym polu wytrzymać ciężko.
A jeszcze rannych i broń dźwigać trzeba.
Przerwy w marszu robimy często.
Kilku rzekę spostrzegło w oddali.
Pobiegli do niej by zażyć ochłody.
Czterej na zawsze na brzegu zostali.
Weszli na miny wychodząc z wody.

Najdroższa moja mateczko, dom mi się śnił.
Żniwa, łąka i grusze w ogrodzie.
Dzień tak upalny jak dzisiaj był.
Nie martwcie się o mnie, modlę się co dzień.

Miesiąc już chyba pada bez wytchnienia.
Wszędzie dokoła błoto i ziąb.
Mokre okopy nie dają schronienia.
Rozkaz jest jeden: Utrzymać ten front.
Mamo, Bóg o nas już chyba zapomniał.
Był gaz. Kto wiedział, że wiatr się odwróci.
W kwadrans wydusił cały nasz oddział.
Zosia niech nie czeka, Janek nie wróci.

Najdroższa moja mateczko, przyszedł twój list.
Cieszę się, że wszyscy zdrowi jesteście.
Major dał mi urlop. Za kilka dni,
Będę mógł do domu przyjechać nareszcie.

Mamo, tamci w tych wrogich okopach,
Kolędy śpiewają tak ślicznie,
Że strzelać nie śmie żaden chłopak.
I kule nawet gubimy umyślnie.
W nocy bagnetem zabić chciałem trupa.
Klęczał, ręce złożone miał do pacierza.
Zamarzł. Dźgnąłem go w piersi i upadł.
Pomódl się mamusiu za tego żołnierza.

Najdroższa moja mateczko, zimno tak dziś.
Dzięki za przysłany w paczce koc.
Czapka i szalik też przydadzą się mi.
Zdrowia wszystkim życzę w tę wigilijną noc.

Wczoraj mamusiu byliśmy w piekle.
Do szturmu zerwali nas o świcie.
Wróg się przed nami bronił zaciekle.
Każda blizna w ziemi była nam ukryciem.
Atak się nie udał, generał wpadł w szał.
Za tchórzostwo kilku mają rozstrzelać.
Z każdej kompanii jeden - w tył głowy strzał.
Czy po to się rodzimy, żeby tak umierać?

Piosenka powstała pod koniec lat osiemdziesiątych. Inspiracją do jej napisania były: książka NA ZACHODZIE BEZ ZMIAN, musical HAIR oraz spektakl Konrada Materny z piosenkami STRZELNICA, NIE OPUSZCZAJ GO DZIEWCZYNO i W TAKIM AKCIE DESPERACJI. Piosenka MATECZKA, to listy żołnierza pisane do matki. Te pogodne, pisane w chwilach wytchnienia od walki, żołnierz wysyła do domu. Te, w których opisuje prawdziwą, wojenną rzeczywistość pozostają w jego plecaku. Dopiero po jego bezsensownej śmierci, znalezione w plecaku listy, zostają doręczone do adresatki.